ตั้งแต่ที่มีคลิป "ปฏิญญามหาสารคาม" ของกลุ่มครูที่เป็นลูกหนี้ธนาคารออมสินกลุ่มหนึ่ง ออกมาปรากฏบนสื่อสังคมออนไลน์ ก็เป็นที่ระทึกของบรรดาลูกหนี้ชั้นดีที่ส่งหนี้ตรงเวลาจนได้รับการผ่อนปรน กลัวว่าเหตุการณ์นี้จะทำให้บรรดาเจ้าหนี้ (ธนาคาร) จะไม่ให้ความไว้วางใจอีกต่อไป แล้วจะหาทางขึ้นดอกเบี้ยเพื่อป้องกันหนี้สูญ จนกระทบต่อลูกหนี้ธนาคารทุกคน รวมทั้งผู้ที่กำลังจะประสานติดต่อกับธนาคารเพื่อสานฝันต่างๆ จะสะดุดหยุดลงจนความฝันพังครืนก็เป็นได้ เหล่าสถานีโทรทัศน์ช่องต่างๆ ก็เอาออกมาประโคมกันมากมายหลายช่อง ติดตามสัมภาษณ์ผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง ก่อการในครั้งนี้ จนเกิดปรากฏการณ์ "เตะฟุตบอลอัดผนังปูน" จนทำให้ลูกบอลสะท้อนกลับไปยังกลุ่มก่อการนั้น ชนิดที่ผู้นำขบวนการก็ตั้งรับไม่ทัน จะป้องปัดไปทางไหนก็มีแต่เสียงแช่ง ไร้เสียงเชียร์

คนเป็น "ครู" ทั่วประเทศที่ไม่เกี่ยวข้องเลยสักนิด กับการประกาศนี้ก็ถูกลดศักดิ์ศรีจากสังคมไปด้วย ยิ่งเห็นทีวีช่องต่างๆ เข้าไปสัมภาษณ์แล้วมีคำตอบออกมา ก็ยิ่งน่าเวทนาเข้าไปอีก

นักข่าวถาม : "มีใครบังคับให้ครูกู้ปะคะ"

ตัวแทนครูตอบ : "ไม่มีใครบังคับให้เรากู้ แต่เรานึกว่าโครงการนี้มันจะช่วยครูไง ใครจะไปรู้ว่าผ่อนตั้งนานเงินต้นไม่หดเลย จะให้เราผ่อนไปจนวันตายรึไง" (ความเห็นของผู้ชมที่มาคอมเมนต์ใต้ข่าว : มึงผ่อนยี่สิบสามสิบปีมันก็แบบนี้แหละ)

นักข่าวถามต่อว่า : "ตอนเซ็นสัญญานี่ครูๆ ทั้งหลายอ่านสัญญากู้ปะคะ"

ตัวแทนครูตอบ "ครูๆ ส่วนมากก็เหมือนชาวไร่ชาวนาแถว ตจว. เขาไม่ได้อ่านละเอียดหรอก เห็นธนาคารเอามาให้เซ็นเขาก็เซ็น" (ความเห็นของผู้ชมที่มาคอมเมนต์ใต้ข่าว : ห๊า! เปรียบตัวเช่นชาวไร่ชาวนา ตาสี ตาสา ยังมีหน้าจะมาสอนลูกหลานเขาอีก)

ตัวแทนครูยังบอกต่อว่า "คนในโซเชียล เห็นครูแต่งตัวโทรมๆ มอซอ ส่วนพวกนายแบงค์แต่งหล่อใส่สูท ก็หลงนึกไปว่าครูเป็นคนผิด จริงๆ แล้วครูเป็นผู้ถูกกระทำจากพวกใส่สูทที่จะมาปอกลอกครู"

จ้า เอาที่สบายใจนะครับ ถ้าสติปัญญามีแค่นี้นะขอรับ เสียดายเกียรติภูมิของคำว่า "ครู-อาจารย์ ปูชนียบุคคล" คงเหลือแค่ ข้างๆ คู ปู กับ ชะนี เท่านั้นเอง

ท่าน Chaiwat Oungkiros ได้ให้ความเห็นว่า "ด้วยความเคารพ บูรพคณาจารย์...

• นอกจากเรื่องที่เขากล่าวหาว่า ติดหรู ติดค่านิยม ต้องมีเครื่องแสดงบารมี ไม่ให้น้อยหน้ากัน ติดหวย ติดอื่นๆ จนต้องก่อหนี้ทั้งใน และนอกระบบ จนต้องเข้าปรับโครงสร้างหนี้ จนแล้วจนรอด เป็นหนี้ล้นพ้นตัว ต้องประกาศพักหนี้
  
  ยังมีสาเหตุอะไรบ้างที่ทำให้ครู ต้องเป็นหนี้จำนวนมหาศาล
  หรือจะเป็นอย่างที่เขาเล่าลือกันเรื่อง เงินค่าใช้จ่ายต่างๆ ในการบรรจุ แต่งตั้ง โยกย้าย เลื่อนตำแหน่ง ตัวเลขว่ากันเป็นหลักแสน เป็นเรื่องจริง
  
  หากเป็นการกู้ไปเพื่อทำการอาชีพเสริม ตามสุจริต ก็นับว่าได้แต้มต่อกว่าผู้ประกอบการขนาดย่อมอื่นๆ ที่สามารถเข้าถึงแหล่งเงินกู้ ราคาถูกกว่า ดังนั้น การเป็นหนี้ชนิดนี้ย่อมได้รับการเห็นใจ หากมีปัญหาจากการดำเนินธุรกิจ

มีบทกลอนของท่านผู้ใช้นามว่า สำราญ ปะติเพนัง เขียนไว้น่าสนใจดังนี้

เงินกู้คือ เงินกู คงรู้แล้ว     เสียงแจ้วแจ้ว จะคาบ ชักดาบหนี้
อวดอ้างตน เป็นครู รู้วิธี     เงินไม่มี ไม่จ่าย ง่ายง่ายไง
ตอนไปกู้ ถูไถ อยากได้มาก     ไม่เต็มปาก เต็มท้อง ต้องกู้ใหม่
ได้ห้าล้าน หกล้าน เบิกบานใจ     เขาไม่ให้ ก็งอน ค่อนขอดเอา
แต่พอถึง ตอนจ่าย บอกหลายบาท     ไม่สามารถ จ่ายได้ ไม่อายเขา
ตอนกู้เพลิน เกินตัว เพราะมัวเมา     เหมือนได้เปล่า เป็นก้อน ตอนกู้มา
จะไม่จ่าย หายหัว กลัวเงินหมด    ให้รัฐปลด หนี้ให้ ใครจะบ้า
เหมือนข้ากิน เองจ่าย ตายละวา     เอาเงินมา จากไหน จ่ายให้แก
ตัวเองผูก ถูกรัด อึดอัดแน่น    มาเคืองแค้น ร้องให้ ใครเขาแก้
ตัวเป็นหนี้ ตีมึน ขืนเชือนแช     เขาด่าแม่ ไม่น่า มาเป็นครู "

หนี้! คืออุปสรรคของการปฏิรูปการศึกษา

ไม่ได้พูดเล่นๆ นะ ในเมื่อครูทั้งหลายเป็นหนี้ ในสมองก็ย่อมคิดการแต่หนทางที่จะได้เงินมาชำระเจ้าหนี้ กู้จากเจ้าหนี้เจ้านี้เอาไปโป๊ะเจ้าโน้น ไปกู้เจ้าโน้นอีกทีมาให้เจ้านั้น วนเวียนเป็นงูกินหางกันไป จะมีเวลาและสมาธิในการจัดการเรียนการสอนหรือ และนี่คือปัจจัยหนึ่งในความล้มเหลวของการปฏิรูปการศึกษาของชาติไทยตลอดระยะเวลา 30 กว่าปีที่ผ่านมานั่นเอง ฟันธง ได้ไหม?

คงมีคนบ่นในใจดังๆ ว่า "ก็ใช่สิ ครูมนตรีไม่เคยมีหนี้ เกิดบนกองเงินกองทอง จะไปรู้อะไรเกี่ยวกับหนี้สิน" สาธุครับ... ผมเกิดเป็นลูกชาวนาแท้ๆ มีรุ่นผมนี่แหละที่มีโอกาสรับราชการจริงจัง รุ่นปู่ก็เคยเป็นแค่ผู้ใหญ่บ้านในบ้านนอกคอกนาแค่นั้นเอง ไม่ขอนับว่าเป็นราชการน้อ น้องๆ หลานๆ บางคนก็ยังสืบทอดทำนากันอยู่ มีผมนี่แหละที่ช่วยเขาทำนาไม่เป็น ให้ไปยืนดู แนะนำเรื่องปุ๋ย เรื่องน้ำ ระบบชลประทานล่ะพอได้

ผมเมื่อเป็นครูใหม่ๆ ในต่างอำเภอก็เคยอยู่บ้านพักเก่าๆ เข้ามาในเมืองใหญ่โรงเรียนใหญ่ก็ยังอยู่บ้านพักเก่าๆ (สร้างตั้งแต่ปี 2516) ผุพัง นอนฟังเสียงปลวกได้ก็อดทนไปก่อน อยากมีบ้านหลังโตโก้เหมือนเขาถ้าจะไปกู้มา ก็ต้องดูว่าผ่อนส่งได้ไม่เดือดร้อน ก็เลยหยุดความอยากไว้ก่อน

เคยขี่รถมอเตอร์ไซค์ฮ้างไปโรงเรียนได้ ลำบากหน่อยแต่ครอบครัวท้องอิ่ม ก็ไม่ต้องไปกู้เขามาซื้อรถเก๋งเอาเงินค่าข้าวเที่ยงไปหมดกับค่าน้ำมัน นี่ก็ทนเอาหน่อย จนมีลูกเล็กๆ จะพาไปหาหมอก็ลำบากเลยซื้อรถมือสอง ดัทสันรุ่นช้างเหยียบ (Datsun 620) มาคันหนึ่ง ถึงคราวจำเป็นก็ขายไปใช้หนี้ (จริงๆ นะ พอย้ายมาในเมืองสภาพเศรษฐกิจดีขึ้น มีรายได้เสริมมากขึ้นจากวิชาชีพที่ร่ำเรียนมา ถ่ายภาพงานแต่งงาน งานมงคลอื่นๆ ทำวีดิทัศน์พรีเซนต์ให้กับหน่วยงานต่างๆ ทำเครื่องเสียงกลางแจ้ง (PA) ในงานบุญประเพณี งานคอนเสิร์ตดนตรี งานรับเสด็จพระราชดำเนินต่างๆ ก็ค่อยมีเงินซื้อป้ายแดงได้)

เมื่อคิดจะกู้ก็ต้องมีแผนการดำรงชีวิต รายได้ที่แน่นอน (ไม่เอาที่คาดว่าจะได้) รายจ่ายที่ต้องจ่ายประจำในแต่ละเดือนจะต้องไม่เกินกว่า 60% ของรายได้ (นี่เสี่ยงมากๆ แล้วนะ) เผื่อฉุกเฉิน เจ็บป่วย อุบัติเหตุ หรืออื่นๆ ต้องมีไว้ติดกระเป๋าเสมอ

ปัญหา "หนี้" นี้ใครจะแก้ได้

เพราะเห็นใครใหญ่ได้ขึ้นมานั่งเก้าอี้กระทรวงศึกษาธิการ เก้าอี้นั่งก้นยังไม่ทันร้อนก็ประกาศอย่างห้าวหาญว่า "จะแก้หนี้สินของครู" ซึ่งถ้าพูดความจริงแล้ว ไปเพิ่มหนี้ให้กับครูมากกว่า เพราะแค่ไปหาเจ้าหนี้รายใหม่ มาออกเงินกู้ให้แก่ครู ครูที่เคยเป็นหนี้ก็รีบมากู้เพิ่มหนี้อีก (ไม่ได้ออกแรงอ้อนวอนเองให้ยาก) มีหนึ้ 2 ล้าน ไปกู้มาอีก 1 ล้าน เอาใช้หนี้ไปเพียง 5 แสน ขยักเอาไว้ใช้ 5 แสน หนี้มันก็เพิ่มมาเป็น 2 ล้าน 5 แสน แทนที่จะลดลง

นักเลือกตั้ง ผู้อยากเลือกตั้งก็จงพิจารณานำเอานโยบายแก้หนี้ไปพิจารณาด้วยนะ นโยบายพรรคของท่านมีหรือยัง "แก้หนี้ครูทันทีที่เข้าไปเป็นรัฐบาล ไม่เกิน 90 วัน" ฉลุยแน่นอนครับท่าน